یه وقتایی هم هست که دیگه دلت نمیخواد کسی به زندگیت اضافه شه دیگه حتی حوصله ی اینم نداری که بشنوی "چرا مسیجمو دیر جواب میدی؟" دیگه اصن دلت نمیخواد یه دقیقه از روزت رو صرف این کنی که متقاعدش کنی که دوستش داری یا نه. گوشیتو میندازی کنار و به زندگیت میرسی نمیخوای تا دیر وقت بیدار بمونی و منتظر شب خوشش باشی یه شارژ دو تومنی کم کم یه هفته میمونه واست با هر کدوم از دوستات چه پسر و چه دختر حرف میزنی و نگران اینم نیستی که پس فردا بگه  "فلانی کی بود؟" یه وقتایی انقد "تنهـــاییت " واست ارزشمند میشه که دیگه جای خالی کسی تو زندگیت حس نمیشه